ในขณะเดียวกันผึ้งตัวที่เล็กกว่า ซึ่งมีระยะการบินที่สั้นกว่าและความสามารถในการบรรทุกที่น้อยกว่า ไม่ได้ให้ความสนใจเป็นพิเศษกับดอกไม้ที่มีน้ำหวานที่เข้มข้นที่สุด

นักวิทยาศาสตร์ของมหาวิทยาลัย Exeter ได้ตรวจสอบ "การบินเพื่อการเรียนรู้" ซึ่งผึ้งส่วนใหญ่ทำหลังจากทิ้งดอกไม้ไว้

เป็นที่ทราบกันดีว่าผึ้งทำการบินดังกล่าว และการศึกษาพบว่าผึ้งตัวผู้ทำเช่นเดียวกัน โดยมองย้อนกลับไปซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อจดจำตำแหน่งของดอกไม้

Natalie Hempel de Ibarra รองศาสตราจารย์จากศูนย์วิจัยพฤติกรรมสัตว์แห่งเมือง Exeter กล่าวว่า "อาจไม่เป็นที่ทราบกันอย่างกว้างขวางว่าแมลงผสมเกสรจะเรียนรู้และพัฒนาความชอบของดอกไม้แต่ละชนิด แต่ในความเป็นจริง

"เมื่อทิ้งดอกไม้ไว้ พวกเขาสามารถตัดสินใจได้ว่าจะพยายามจดจำตำแหน่งของดอกไม้มากเพียงใด

"การค้นพบที่น่าประหลาดใจจากการศึกษาของเราคือขนาดของผึ้งเป็นตัวกำหนดการตัดสินใจและพฤติกรรมการเรียนรู้"

ในการศึกษานี้ ผึ้งที่ถูกจับได้เยี่ยมชมดอกไม้ประดิษฐ์ที่มีสารละลายซูโครส (น้ำตาล) ที่มีความเข้มข้นต่างกัน

ยิ่งผึ้งตัวโตเท่าไร พฤติกรรมการเรียนรู้ของมันก็จะหลากหลายมากขึ้นตามความสมบูรณ์ของสารละลายซูโครส

ผึ้งตัวเล็กใช้ความพยายามเท่ากันในการเรียนรู้ตำแหน่งของดอกไม้ประดิษฐ์ ไม่ว่าความเข้มข้นของซูโครสจะสูงหรือต่ำ

"ความแตกต่างที่เราพบสะท้อนถึงบทบาทต่างๆ ของผึ้งในอาณานิคมของพวกมัน" ศาสตราจารย์เฮมเพล เด อิบาร์รา กล่าว

"ภมรขนาดใหญ่สามารถบรรทุกสิ่งของที่ใหญ่กว่าและสำรวจจากรังได้ไกลกว่ารังที่เล็กกว่า

"คนตัวเล็กที่มีช่วงการบินที่เล็กกว่าและความสามารถในการบรรทุกไม่สามารถเลือกได้มากนัก ดังนั้นพวกเขาจึงยอมรับดอกไม้ที่หลากหลายกว่า

“ผึ้งตัวเล็กเหล่านี้มักจะเกี่ยวข้องกับงานในรังมากกว่า จะออกไปหาอาหารถ้าเสบียงอาหารในรังเหลือน้อย”

การศึกษาดำเนินการร่วมกับนักวิทยาศาสตร์จากมหาวิทยาลัย Sussex

ผึ้งถูกพบในโรงเรือนที่ Streatham Campus ที่ได้รับรางวัลของ University of Exeter และศาสตราจารย์ Hempel de Ibarra ขอบคุณทีม Grounds and Gardens ของมหาวิทยาลัยที่ให้การสนับสนุนอย่างต่อเนื่อง

การศึกษาได้รับทุนจาก Leverhulme Trustสล็อตออนไลน์ 918kiss